Αναλυτική Ομιλία εις την Ελληνικήν

 

Πρακτικά συνεδρίου Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (HERCMA 2003)

 

ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ
ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ


ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ ΑΝΑΣΤ. ΘΕΟΛΟΓΟΣ
Ειδικός Ερευνητής Δομής Ελληνικής Γλώσσης
Δ/ντής Εκδόσεων ΡΑΜΑΦΑ

 

Εις τό πρώτον εκ τών 6 βιβλίων μου τού ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ, μέ τίτλον "ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ", υποδεικνύεται σαφώς ότι οι ρίζες όλων τών λέξεων είναι, απ' αρχής, η ένωσις αφώνων καί φωνηέντων.
Η πρώτη βασική διάκρισις τών γραμμάτων είναι η διαίρεσις αυτών εις άφωνα καί φωνήεντα.
Τά άφωνα (άνευ φωνής) εκφράζουν, υπονοούν ή πληροφορούν τίς έννοιες τών σκέψεων.
Τά φωνήεντα, ώς δύναμις δράσεως, φωτίζουν τίς έννοιες τών αφώνων καί παρέχουν ποικίλην πληροφόρησιν.
Τά άφωνα συνεπώς τού Ελληνικού αλφαβήτου, διά νά εκφρασθούν στόν προφορικόν Λόγον καί διά νά υπονοήσουν τόν γραπτόν, έχουν ανάγκην τής συνοδείας τών φωνηέντων.


Τά φωνήεντα είναι ΦΑΝΟΙ ή είναι η εκφραστική δύναμις τών Αφώνων.
Εκπρόσωπον όλων τών Φωνηέντων έθεσα τό ΑΛΦΑ, τό οποίον θεωρώ φωνήεν Αρχής.
Διά τού ονόματός του τό ΑΛΦΑ, μέ τήν χρήσιν βεβαίως τού Κώδικος, δηλούται αρχική δύναμις ηλιοφωτισμού.
Τό ΑΛΦΑ λοιπόν, ώς Φωνήεν Αρχής, τό θέτω συνοδευτικόν όλων τών αφώνων καί συνάπτω - δομώ τίς 17 πρωτοσυλλαβές ή πρωτοέννοιες ή πρωτολέξεις.


Δέν είναι τυχαίον ότι η Ελληνική Αλφάβητος αρχίζει μέ τό γράμμα ΑΛΦΑ, δεδομένου ότι διά τής εννοίας αυτού σηματοδοτείται η έναρξις τής δομήσεως τού Φυσικού κόσμου.
Ο ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ αποδεικνύεται πηγή εμπνεύσεως τών Κωδικών νοημάτων καί Πατήρ τής Λογικής.
Η Λογική ακολούθως διαπιστώνει μεθοδικώς τά συμπεράσματα, ώς ικανά καί αυτονοήτως ισχυρά, μέσω τών λεξικών συλλαβικών αναλύσεων.
Η ζεύξις ενός Αφώνου καί ενός Φωνήεντος δομούν τό πρώτον κύτταρον τού Έλληνος Λόγου καί εμφανίζεται η έννοια τής δυαδικότητος.
Καθ' όμοιον τρόπον καί ο φυσικός μας κόσμος είναι διφυής, διπολικός καί κυβερνάται από τόν Μαθηματικόν Νόμον δράσεως τών ενεργειακών δυνάμεων ή πληροφοριών.
Εις τούς Υπολογιστάς η σημασία τού Μηδέν καί τού Ένα υπέχει τάς εννοίας τού σύν καί πλήν, τού κλειστού καί ανοικτού, τού ανεκδηλώτου καί εκδήλου, τού αδρανούς καί τού δρώντος.
Εις τήν Ελληνικήν Γλώσσαν τό άφωνον υποδηλοί τήν ιδέαν, ενώ τό φωνήεν προφέρει δυναμικώς τήν μεταφερομένην διά τού αφώνου πληροφορίαν.

Η έννοια τής πληροφορήσεως μεταξύ δύο ή περισσοτέρων διαλεκτικών μερών είναι κατά φύσιν καί αυτή διφυής, αμφίδρομος καί καθιστά αλληλοδιαδόχως κοινωνούς τούς διαλεγομένους.
Τά συνθετικά μέρη τού Λόγου εκάστης συλλαβής, ήτοι άφωνον καί φωνήεν, είναι ασφαλώς μεταξύ των διαλεγόμενα μέρη, υπό τήν έννοιαν ότι τό άρχον άφωνον πληροφορεί περί τής ουσίας ή τής εννοίας ή τού φωτός του, ενώ τό ακολουθούν φωνήεν εκφράζει τήν δύναμιν τής δράσεως τού αφώνου, τόν τρόπον εκδηλώσεως αυτού, αλλά καί τήν ποσότητα τής ουσίας του.
Ώς παράδειγμα θά αναφέρω τό άφωνον -Ρ- τό σημαίνον τήν ροήν.
Η έννοια - ουσία τού εν λόγω αφώνου είναι Ρ = ροή.
Πρωτίστως αυτή δηλούται ώς ροή τών φωτοενεργειών ή τής Διανοίας, υστέρως δέ ώς πάσα άλλη ροή επί τής φύσεως.


Κατά τόν σχηματισμόν τής πρωτοσυλλαβής ΡΑ, τό φωνήεν ΑΛΦΑ, τό σημαίνον τήν αρχικήν δύναμιν, ορίζει καί προσδιορίζει ότι αυτή η αρχική δύναμις είναι πρωτίστως τής ροής τών φωτοενεργειών.
Η -ΡΑ-, ώς συλλαβή - λέξις μεταφέρει τήν πληροφορίαν τών δύο γραμματικών εννοιών, ήτοι Ρ = ροή καί Α = αρχική δύναμις.
Η πληροφορία, τήν οποίαν μόλις ανέλυσα, διαφοροποιείται,άν στήν θέσιν τού -Α- θέσω τό -Ε- τό οποίον σημαίνει τήν εκπορευομένην δύναμιν, τήν κινουμένην επί εκτάσεως.
Τό δεύτερον λοιπόν διαλεκτικόν μέρος, δήλα δη τό -Ε-, πέμπει διάφορον πληροφορίαν τής πρώτης καί ορίζει τήν ουσίαν -Ρ- ώς κινουμένην επί εκτάσεως = ΡΕ.
Ακολούθως διατηρώντας τήν έννοιάν του τό άφωνον -Ρ- άν συνοδευθή από τό -Ι- θά δηλωθή ώς ΡΙ = ροή κατερχομένη μικράς ποσότητος.


Ώς -ΡΥ- θά δηλώση τήν μεγάλην συσσώρευσιν τής Ροής αυτής, ενώ ώς -ΡΗ- θά δηλωθή η Ροή η φανερά κλπ.
Τά φωνήεντα πού ανεφέρθησαν ώς συνοδευτικά τού αφώνου -Ρ- ήτοι:
Ε - Ι -Υ- Η - σημαίνουν τήν εκδηλωμένην δύναμιν τού ΑΛΦΑ, δήλα δη τής αρχικής δυνάμεως.
Η χρήσις λοιπόν τών φωνηέντων αποδεικνύει ότι αυτά, ώς φανοί ή φώτα νοός, φωτίζουν πολυτρόπως τίς σταθερές έννοιες τών αφώνων καί τά καθιστούν λαλίστατα.
Οι έννοιες τών πρωτοσυλλαβών εδόθησαν στά βιβλία μαθητείας τού Έλληνος Λόγου ήτοι:


1ον "ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ"
2ον "ΚΩΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ - ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ" καί
3ον "Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑΣ"



Ειδικότερον στήν Λογικήν τής Ορθογραφίας αναφέρεται, εκτενώς, η έννοια εκάστου τών Φωνηέντων.
Οφείλω νά αναφέρω ότι έκαστος τών Ανθρώπων, κατά τήν φιλοσοφίαν τού ΕΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ, θεωρείται ένας επί μέρους Λόγος καί μία επί μέρους Αρχή.
Ο Άνθρωπος, συνεπώς, είναι κοινώς παραδεκτόν ότι αποτελεί, ένεκα τού Λόγου καί μέσω τού Λόγου, ένα Λογικόν όν, ικανόν νά διαλέγεται, νά επικοινωνή, νά λογίζεται καί νά αποφαίνεται περί πολλών καί ποικίλων ζητημάτων.
Παρ' ότι ο ʼνθρωπος θεωρείται Λογικός ή ορθολογιστής, δέν είναι πάντοτε αλάνθαστος, ούτε τά πάντα γνωρίζει.
Τούτο συμβαίνει, διότι καλείται νά ερμηνεύση τήν φαινομενικήν πραγματικότητα τού κόσμου.
Η ερμηνευτική καί Λογική ικανότης του εξαρτάται από τίς γνώσεις, τήν εν γένει πληροφόρησιν καί γενικώς από τήν αίρεσιν καί τόν χαρακτήρα του.


Η Λογική, ώς έννοια εκφράζουσα ιδιότητα καί ικανότητα νοήμονος Ανθρώπου, εντέλλεται, απ' αρχής υπάρξεώς της, νά διευκολύνη τήν διαμόρφωσιν νέας γνώμης τού Ανθρώπου, όταν προστίθενται νέα γνωσιολογικά στοιχεία, εις τήν ήδη υπάρχουσα γνώσιν του.
Ο τρόπος λειτουργίας τής λογικής υπαγορεύεται από τόν Λόγον καί προσαγορεύεται Λογισμός.
Ο Άνθρωπος καί δή ο ΕΛΛΗΝ = ηλιακός Νούς ή φωτεινός Νούς, κατά τόν Κώδικα, γνωρίζει αρκούντως τήν νοημοσύνην του.
Διά τών υπολογιστών, τών εργαλείων τής επιστημονικής του τέχνης, επιδιώκει αφ' ενός μέν νά ενισχύση αυτήν τήν νοημοσύνην, αφ' ετέρου δέ νά δημιουργήση τεχνιτήν.


Ήδη μέσω τών επιτευγμάτων του ο σύγχρονος ʼνθρωπος έχει ενισχύσει τήν ικανότητα τών αισθήσεων του καί έχει επιτύχει τήν ταχείαν εξυπηρέτησιν τών επιχειρησιακών αναγκών του.
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται εποχή τών ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας καί πληροφορικής.
Εγώ μέ τό θάρρος τής προσωπικής μου γνώμης προσθέτω έναν επί πλέον χαρακτηρισμόν καί ορίζω, ότι η εποχή μας είναι εποχή τού ΛΟΓΟΥ καί δή τού ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ.
Κατ' αυτήν τήν εποχήν οφείλει ο άνθρωπος νά επιδιώξη, πλήν τής επαυξήσεως τών επιστημονικών του γνώσεων, τήν αναβάθμισιν τού πολιτισμού καί τήν αναγωγήν τού πνεύματός του.


Τήν άποψίν μου αυτήν υποστηρίζω μέσω τού Κώδικος τής Ελληνικής Γλώσσης, τόν οποίον προτείνω ώς ασφαλή μέθοδον αναλύσεων τών γραμματικών καί λεξικών εννοιών.
Διά τής χρήσεως τού Κώδικος η έρευνα καθίσταται ευχερής καί αναγνωρίζεται, ότι η Ελληνική Γλώσσα είναι μητέρα όλων τών Ελληνογενών γλωσσών ή διαλέκτων.
Είναι θυγάτηρ τού ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ καί Εργαλείον άριστον επικοινωνίας, πληροφορήσεως, διαλεκτικής τέχνης, επιστήμης, πολιτισμού.


Ο ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ δύναται νά εκφράση Συμπαντικήν Γνώσιν, μεταφέροντας μέ Μαθηματικήν ακρίβειαν τίς από Ουρανού Πληροφορίες.
Η ουσία τού Έλληνος Λόγου καί η ουσία τού επί γής Έλληνος Ανθρώπου είναι τού Συμπαντικού Νοός καί άρα ταυτίζονται.
Ο ΕΛΛΗΝ - ώς φωτεινός Νούς - καί κάθε φωτεινός Νούς πού θεωρείται ΕΛΛΗΝ, σημαίνει τόν Ένδον ΛΟΓΟΝ, τόν εσωτερικόν ΛΟΓΟΝ.
Ο Λόγος αυτός κατ' εξοχήν διέπει καί χαρακτηρίζει τούς ερευνητάς επιστήμονας, οι οποίοι ζητούν επιμόνως περί πάντων απόδειξιν.


Βεβαίως ο Αριστοτελισμός τών Ανθρώπων διευκολύνει τήν διάκρισιν μεταξύ τών αποδείξεων. Είναι δυνατόν άλλοτε νά έχωμεν φολοσοφικάς ή θεωρητικάς αποδείξεις, άλλοτε δέ απτάς.
Ήδη τά εργαλεία τών υπολογιστών, από κατασκευαστικής απόψεως, κρίνονται θαυμαστά, διότι επιτελούν πλήθος εργασιών.
Αποτέλεσμα τής ορθής χρήσεως τών μηχανικών αυτών κατασκευών είναι η εκτέλεσις πολλών εργασιών, πρός εξοικονόμησιν χρόνου καί χρήματος, αλλά καί πρός τελειοτέραν πληροφόρησιν.
Κάθε μηχανή είναι ΣΚΕΥΟΣ. Διά τής λέξεως ΣΚΕΥΟΣ υποδηλούται πάν υλικόν σώμα ή εξάρτημα, προωρισμένον διά χρήσιν.


Κατά τόν Κώδικα, ο οποίος απολύτως ακριβολογεί καί αναδεικνύει τά νοήματα, η λέξις ΣΚΕΥΟΣ σημαίνει πάν ό,τι έχει Σ = έσω θέασιν, είναι
Κ = γαιώδες υλικόν, ΕΥ = εκπορεύει καί συσσωρεύει τήν δύναμιν του,
Ο = εντός περιωρισμένου χώρου. Είναι δήλα δη τό ΣΚΕΥΟΣ ένα υλικόν σώμα μέ ωρισμένην χρησιμότητα.

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ όμως, τήν οποίαν κάθε σκεύος επιτελεί, είναι μία έννοια υψηλοτέρας σημασίας.
Διά τής συλλαβής ΛΕΙ δηλούται η ακτινοβόλος δύναμις (Λ), η οποία εκτείνεται (Ε) καί κατέρχεται (Ι), ενώ τό υπόλοιπον τής λέξεως -ΤΟΥΡΓΙΑ- ορίζει τό συγκεκριμένον ΕΡΓΟΝ, τό οποίον πραγματοποιείται.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, εν συνόλω, δηλούται τό φωτεινόν Έργον.

Διά τήν εξυπηρέτησιν τών υλικών αναγκών μας μέσον ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ είναι τό ΣΚΕΥΟΣ.
Διά τήν εξυπηρέτησιν τών πνευματικών αναγκών μας τέλειον καί άριστον ΕΡΓΑΛΕΙΟΝ ή ΕΡΓΟΝ φωτεινόν, είναι η Ελληνική Γλώσσα καί ο Κώδιξ αυτής, τόν οποίον έχω τήν τιμήν καί τήν χαράν νά εισηγούμαι.
Ο Κώδιξ αυτός είναι μέσον ακριβεστέρας Λειτουργίας τών Ανθρωπίνων διανοιών καί τών μηχανικών μέσων ασφαλώς.


ΤΡΟΠΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΚΩΔΙΚΟΣ


Ένα σκευασθέν μηχάνημα, ώς έργον τού Ανθρωπίνου Νοός, έχει κατ' ανάγκην ένα ΛΟΓΙΣΜΙΚΟΝ σύστημα.
Τό Λογισμικόν σύστημα όλων τών μηχανημάτων οφείλει υποχρεωτικώς νά μιμηθή τόν τρόπον λειτουργίας τών Συμπαντικών Νόμων.
Οι Κωδικές έννοιες τών Γραμμάτων τής Ελληνικής Αλφαβήτου αποτελούν εκφράσεις τών ώς άνω αναφερθέντων νόμων, δήλα δη τών εννοιών.
Οι έννοιες τών συλλαβών υπόκεινται τού φυσικού νόμου, ο οποίος εκφράζει τήν διττότητα τών φυσικών ενεργειών.

Ο Νόμος αυτός επιτρέπει τήν ένωσιν ενός αφώνου καί ενός φωνήεντος, ώστε νά παραχθή τό εκφραστικόν αποτέλεσμα, ήτοι η δόμησις τής πρωτοσυλλαβής ή πρωτοκυττάρου τού ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ.
Ώς ήδη προανέφερα, κατά τήν ομιλίαν μου, ομοίως λειτουργεί τό 0 - 1, τό κλειστόν - ανοικτόν ή τόν ΣΥΝ - ΠΛΗΝ.
Εις ενίσχυσιν τού ισχυρισμού μου προσθέτω δογματικήν φράσιν τού Ηρακλείτου [Arist.] de mundo 5. 396b 7 Δίσκος McDonald.
"ώσπερ αμέλει τό άρρεν συνήγαγε πρός τό θήλυ καί ούχ εκάτερον πρός τό ομόφυλον και τήν πρώτην ομόνοιαν διά τών εναντίων συνήψεν, ού διά τών ομοίων? έοικε δέ καί η τέχνη τήν φύσιν μιμουμένη τούτο ποιείν. ….Γραμματική δέ εκ φωνηέντων καί αφώνων γραμμάτων κράσιν ποιησαμένη, τήν όλην τέχνην απ' αυτών συνεστήσατο".


Ο Ηράκλειτος δήλα δη μάς λέγει ότι: όπως η φύσις, πειθαρχούσα στόν Νόμον, επέτρεψε τήν ένωσιν άρρενος καί θήλεως καί όχι τού ομοίου μέ τό όμοιον, ούτω καί ημείς οφείλομεν νά πράττωμεν.
Η φύσις επραγματοποίησε τήν πρώτην ομόνοιαν διά τών δύο εναντίων δυνάμεων ώς π.χ. τού θετικού ηλεκτρισμού καί τού αρνητικού.


Τήν εφαρμογήν αυτήν συναντούμε στήν Βαταρίαν, η οποία παράγει έργον διά τών δύο αντιθέτων ενεργειακών πόλων της, ήτοι τού θετικού καί τού αρνητικού.
Καθ' όμοιον τρόπον καί η τέχνη τού ανθρώπου μιμείται τήν φύσιν πράττουσα τό αυτό, ήτοι πειθαρχούσα στόν υπέρτατον Νόμον τής φύσεως.
Αλλά καί η Γραμματική, ώς μία μορφή τέχνης, υπακούει στόν ίδιον Νόμον καί μιμείται τήν φύσιν, δομούσα τήν συλλαβήν, εκ τής ζεύξεως αφώνου καί φωνήεντος.


Εκ τού πρώτου αυτού συλλαβικού κυττάρου προέκυψεν ολόκληρον τό σώμα τού ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ.
Δυνάμεθα νά θεωρήσωμεν τό άφωνον ώς άρρεν καί τό φωνήεν ώς θήλυ, σ' αυτήν τήν Γραμματικήν ζεύξιν.
Επιλέγοντας τό ΑΛΦΑ ώς φωνήεν αρχής, ζευγνύω αυτό μέ ένα έκαστον τών 17 αφώνων καί δομώ, ώς ήδη έχω αναφέρει, τάς πρωτοκωδικάς συλλαβάς.
Τό λογισμικόν σύστημα τών υπολογιστών οφείλει πρωτίστως νά αναγνωρίζη τά γραφικά σύμβολα καί ταυτοχρόνως τάς συμβολιζομένας εννοίας π.χ. Φ = φώς Ρ = ροή Α = αρχή δυνάμεως
Φ+Α = ΦΑ = φώς αρχικόν. Ρ+Α = ΡΑ = ροή αρχική.


Οι δύο αυτές πρωτολέξεις εμφανίζουν τήν δισύλλαβον λέξιν ΦΑΡΑ, στήν πρωτοκωδικήν της έκφρασιν, γιά νά δηλωθή τό φώς τό αρχικόν στήν ροήν του τήν αρχικήν.
Η εναλλαγή τών φωνηέντων μέ τά αυτά άφωνα θά εμφανίση διαφορετικές λέξεις, αλλά μέ αναλοίωτον τήν βασικήν έννοιαν τών αφώνων -Φ- καί -Ρ-.
π.χ. ΦΕΡΩ = φώς ρέον.

Διά τής λέξεως αυτής εκφράζεται η πρωταρχική έννοια τής φωτοροής μέ τίς σημασίες: φέρω τί κατά μήκος, παράγω, αποκτώ, οδηγώ, προσκομίζω, προσφέρω, αποβλέπω σέ κάτι καί πολλές ακόμη.
Βεβαίως η χρήσις διαφόρων φωνηέντων δομεί πλήθος λέξεων υπηρετώντας τήν εκφραστικήν ανάγκην τού Λόγου. [ΦΑΡΟΣ - ΦΑΡΩ (κόπτω) - ΦΟΡΟΣ - ΦΟΡΕΙΟΝ - ΦΟΡΑ - ΦΥΡΑ κ.α.]
Εις τό βιβλίον μου τής μαθητείας τού Κώδικος τής Ελληνικής Γλώσσης μέ τίτλον "ΚΩΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ - ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ" παραθέτω 4 πίνακες δισυλλάβων πρωτοκωδικών λέξεων.


Διά τής εναλλαγής τού αρχικού φωνήεντος ΑΛΦΑ, μέ τά υπόλοιπα φωνήεντα, αναφαίνονται ΟΛΕΣ οι δισύλλαβες λέξεις καί διά καταλλήλου προγράμματος στόν Η/Υ καί όλες οι πολυσύλλαβες Ελληνίδες λέξεις.
Η ένωσις δύο ή περισσοτέρων, κατά περίπτωσιν, συλλαβών υπόκειται εις τόν δεύτερον φυσικόν νόμο (τού Ηρακλείτου) κατά τόν οποίον η φύσις συνενώνει - σωματοποιεί ή μαζοποιεί τά όμοια.
Απλό παράδειγμα αυτού τού δόγματος αποτελεί η ύπαρξις τής απτής - στερεάς ύλης. π.χ. τό άτομον τού χρυσού συνετέθη πρωτίστως διά τής ζεύξεως ανομοίων ηλεκτρικών τάσεων, η δέ ένωσις τής μάζης τού χρυσού συνετέθη από όμοια άτομα.


Κλείνοντας τήν εισήγησίν μου αυτήν λέγω συμπερασματικώς, ότι η πρώτη ΟΜΟΝΟΙΑ στήν Δημιουργίαν τού κόσμου αφορά συνένωσιν εναντίων ή αντιθέτων ηλεκτρικών τάσεων, δήλα δη συνένωσιν ενεργειακών δυνάμεων.
Η δευτέρα ΟΜΟΝΟΙΑ αφορά τήν συνένωσιν ομοειδών συνθέτων σωμάτων, ήτοι ατόμων ύλης, τά οποία αποτελούν μάζαν.


Στήν πρώτην ΟΜΟΝΟΙΑΝ, κατά τόν νόμον τής φύσεως, ενυπάρχει ο πληροφόρος Νούς - Νόμος, διά τού οποίου συνίσταται η σύνθεσις τών ενεργειών, πρός παραγωγήν συνθέτων μορφών.
Στήν δευτέραν ΟΜΟΝΟΙΑΝ, πάντα κατά τόν νόμον, συνυπάρχει η πρώτη ομόνοια, ο πρώτος Νόμος καί δρά εσωτερικώς ο πληροφόρος Νόμος (ΝΟΜΟΣ = νούς φυσικός), ο οποίος διέπει τά φυσικά σώματα.

Η λέξις ΟΜΟΝΟΙΑ σημαίνει ΟΜΟΙΑ ΝΟΗΣΙΣ ή ΟΜΟΙΑ ΣΚΕΨΙΣ.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ = τό ομονοείν, ώς όρος, αναφέρεται εις αριθμόν νοημόνων ατόμων μιάς ομάδος, εχόντων κατά τό δυνατόν τήν αυτήν Παιδείαν, Νοοτροπίαν, Φιλοσοφίαν καί Προαίρεσιν.

Η ΟΜΟΝΟΙΑ, ώς όρος, απεριφράστως δηλοί, ότι αποτελεί αιτιατόν αποτέλεσμα ενός συνόλου προϋποθέσεων ήτοι: πληροφορήσεων, συμπεριφορών, επιστημονικών γνώσεων κλπ.
Η ορθή καί άμμεσος πληροφόρησις διασφαλίζει αυτήν τήν έννοιαν τής ομονοίας, αποτρέπει τήν παραπλάνησιν καί επιτρέπει τήν εν δικαίω συνύπαρξιν καί τήν κατά πάντα ευδαίμονα ζωήν τών πολιτών.

Τέλος, η εν δικαίω συνύπαρξις τών πολιτών, μιάς ευνομουμένης πολιτείας ανθρώπων καί μιάς κοινωνίας τών εθνών, εξαρτάται, εν πολλοίς, από τήν ποιότητα, τό μέγεθος καί τήν πληρότητα τής πληροφορήσεως.



Μετσόβου 24, Ίλιον
Τ.Κ. 131 23 ΑΤΤΙΚΗ
Τηλ/Φαξ: 2105057326